Een overzicht van wat er inmiddels zoal is geschreven over De goede zoon.
‘Heel bijzonder,’ schreef Rob Schouten in Trouw. ‘Lezers van Rob van Essen moeten wel literaire avonturiers zijn, voor geen kleintje vervaard. […] zijn werk herinnert aan dat van Murakami en Paul Auster en het doet soms ook een beetje denken aan James Bond en Startrek. […] Het lijkt of Van Essen de vraag wil stellen wat er in de toekomst nog overblijft van ons ik, van onze identiteit. Tegelijkertijd is hij zich er voortdurend van bewust dat hij literatuur bedrijft, dat het fictie is wat hij schrijft. Die twee elementen, boodschap en verbeelding, sturen zijn romans in even onwaarschijnlijke als onvoorspelbare richtingen.’
Lees de hele recensie hier: Trouw Letter & Geest, 13-10-2018, Rob van Essen, De goede zoon
*
Vier ballen in de NRC, van Judith Eiselin: ‘Een roman waarin álles mogelijk lijkt. Wc’s informeren je over je bolus, robots begrijpen ironie, auto’s rijden zelf en kunnen converseren, en nog veel meer. Meestentijds weet je niet waar Van Essen het vandaan haalt of kun je er van alles bij halen (behalve aan Dr. Strangelove dacht ik bijvoorbeeld aan Ogen van tijgers van Tonke Dragt). […] Het is een krankjorume wereld, en toch ook weer niet. Want De goede zoon is toch vooral een roman over een man die zijn moeder kwijt is. Hij vraagt zich af wie zij was, en wie hij zelf is. […] De bevreemding van de hoofdpersoon werkt door in de lezer van dit rijke, wonderlijke boek.’
De hele recensie, mét tekening van Paul van der Steen: NRC Handelsblad, 19-10-2018, Rob van Essen, De goede zoon
*
Marja Pruis in De Groene Amsterdammer: ‘De droefgeestige en sardonische bespiegelingen die Van Essen loslaat op de toekomstige mens en diens omgeving zetten het leven nú – en wat het betekent om mens te zijn – in een scherp, treurig en uiteindelijk meedogenloos licht. Het is een gecompliceerd, veellagig boek, De goede zoon, met een verteltoon die uit alle macht lichtheid blijft nastreven, grappigheid soms, en een diepere betekenis die voortdurend nét onder het oppervlak schuilgaat. […] Zoals we inmiddels van Van Essen gewend zijn, laveert hij in zijn fictie tussen droom en werkelijkheid, een ‘echte’ en een bijna magische wereld. […] In zijn woordkeuze, en in de manier waarop hij parallelle werelden oproept van droom en realiteit echoot Van Essen de mystiek van het gedicht Afsluitdijk van Vasalis […] De roman evenaart Vasalis’ gedicht in een helder soort raadselachtigheid, een verdrietig existentieel besef, en ja, zonder meer, in zijn schitterende kracht.’
Hier de hele recensie, let ook op de foto: De groene amsterdammer, 01-11-2018, Rob van Essen, De goede zoon
*
‘Van Essens boeken zijn toegankelijk genoeg, intelligent zonder topzwaar te worden,’ schreef Thomas van den Bergh in HP/De Tijd. ‘In zijn schrijfstijl zit altijd een zekere lichtheid ingebakken, een ironie die veel lezers zou moeten aanspreken. […] Van Essens nieuwste, ambitieuze roman De goede zoon […] is zijn beste boek tot nu toe. […] Met De goede zoon laat Van Essen overtuigend zien dat kunst en literatuur ons geen verwrongen kopie van de werkelijkheid dient voor te houden, maar ons juist kan verzoenen met de onbegrijpelijkheid van alles. Dat resulteert in een groots en overdonderend boek.’
Zie voor meer hier: HP de Tijd 30 oktober 2018
*
In De Standaard vier sterren van Matthijs de Ridder: ‘De Nederlandse auteur Rob van Essen roept in De goede zoon een wereld op die op tal van punten nog zeer herkenbaar is, maar in het hart van het verhaal is niets meer wat het lijkt. […]De goede zoon is geschreven vanuit een fundamenteel en herkenbaar gevoel van ontheemding. Wat er precies veranderd is, blijft onduidelijk, maar dat de beschaving die ons moest behoeden voor onwetendheid, machtswellust en geweld schielijk is verdwenen (zie Trump, Brexit, enz.), is een onweerlegbaar feit.’
Het hele stuk is hier te zien: recensie De goede zoon, De Standaard Letteren, 16-10-2018
*
Coen Peppelenbos in Het Dagblad van het Noorden en de Leeuwarder Courant: ‘Je krijgt pas geleidelijk door dat alles met alles te maken heeft in deze complexe, maar razend knappe roman. […] Het wordt tijd dat Rob van Essen een grote prijs krijgt.’ (Hij doet er vijf sterren bij.)
De recensie staat ook op Tzum, zie hier.
*
In BoekenFM, de podcast van Das Mag en De Groene Amsterdammer, bespraken Peter Buurman, Ellen Deckwitz en Joost de Vries de roman. Die laaste zei: ‘Een heel, heel bijzonder boek […] Geef alsjeblieft de Libris Prijs aan De goede zoon. Dit is echt heel bijzondere literatuur, waarin je als lezer aan het werk wordt gezet, waarin je ook beloond wordt als lezer, het is uiteindelijk echt ontroerend. […] Met veel verbazing en verwondering gelezen. […] Een boek dat ik niet zomaar met iets anders zou kunnen of willen vergelijken.’
De hele podcast is hier te beluisteren.
*
En op de site van De Groene Amsterdammer staat ook nog een aflevering van de rubriek ’21 vragen aan…’ waarin ik, inderdaad, 21 vragen beantwoord: zie hier. Over Alan Watts, de Strugatsky brothers, hongerende personages en Tristram Shandy.
reddend zwemmen 