In m’n inbox een persbericht van Brave New Books, in hun eigen woorden “een self-publishingplatform dat iedere schrijver in staat stelt om snel, eenvoudig, kosteloos en op een professionele wijze zelf een boek uit te geven. Brave New Books is een initiatief van Singel Uitgevers, bol.com en Mijnbestseller.nl”
In het persbericht wordt een nieuw, bij Brave New Books verschenen boek aangekondigd, Onvergetelijke liefde van R.S. Rain. Nou ja, lees de aankondiging zelf maar, en huiver. Klik op de link voor de pdf:
Het gaat me niet om de auteur, die heeft zijn best gedaan, of laten we dat in ieder geval maar hopen – het gaat me om het cynisme waarmee Singel Uitgevers, bol.com en Mijnbesteller.nl hier te werk gaan. Ze hebben er blijkbaar geen enkele moeite mee om persberichten te laten passeren die bij lezing pijn doen vanwege de vele stilistische en grammaticale onvolkomenheden (en dan druk ik me nog voorzichtig uit). Auteurs die zo te zien geen beroep doen op de aangeboden redactiemogelijkheden laten ze dus gewoon zwemmen, en vervolgens verdrinken – en blijkbaar vinden de uitgeverijen die opereren onder de paraplu van Singel Uitgevers het een goed idee om hun naam en reputatie hieraan te verbinden. Steken ze nu gewoon een middelvinger op naar de literatuur waar ze zelf hun brood mee verdienen of begrijp ik iets niet, en gaat het om iets anders, een parodie, een revolutionaire uitholling van binnenuit, niet het begin van het einde van het boekenvak maar iets… iets…
Nee, ’t zal gewoon onmacht zijn, blinde paniek die uitmondt in onverschilligheid; zó bang voor de instorting van het boekenvak dat ze zelf alvast beginnen met het ondermijnen van de fundamenten.
En nu, om het mooi rond te maken, afsluiten met een toepasselijk Shakespearecitaat? “No, I will be the pattern of all patience. I will say nothing.”
reddend zwemmen 
Pingback: Nieuws: Rob van Essen maakt gehakt van initiatief Brave New Books - Tzum literair weblog
Het geniale aan Brave New Books is dat je echt al een onmens moet zijn om auteurs als R.S. Rain op hun feilen te wijzen. Die man heeft drie jaar gewerkt aan zijn boek! Kun je het dan over je hart krijgen om hem te zeggen dat zijn persbericht een soap-achtige draak doet vermoeden? Om hem te wijzen op die dt-fout? Om hem te vertellen dat de verpulping van de uitgeverijen zo extreem is geworden dat je boek al ongehoord rottig moet zijn om niet uitgegeven te raken?
Ik niet.
Het is een juweeltje, Rob, en dat is het! Als de tekenen ons niet bedriegen, mogen we binnenkort tegen een kleine vergoeding zélf in het concertgebouw ocarina komen spelen of onze al dan niet onder betaalde begeleiding gebakken thuiskleisels tentoonstellen in het Stedelijk. Ik kan er naar blijven kijken. Deze zin, bijvoorbeeld: ‘Zelf woon ik samen met mijn lieve vriendin en heb ik een prachtige dochter.’ Dat ‘zelf’ lijkt mij bedoeld om de auteur en zijn protagonist van elkaar te onderscheiden. Dat we niet gaan denken dat zijn lieve vriendin een geheugenstoornis heeft en dat hij zélf aan de drank verslaafd is. We moeten inderdaad zacht zijn voor de – aan het middelbaar beroepsonderwijs afgestudeerde – auteur. Maar het onversneden cynisme van het olijke drietal singel-bol-bestseller is boerenbedrog waar de uitbaters van de Knaakshop zich voor zouden schamen. Had je deze trouwens ook gezien: http://www.bol.com/nl/p/dodelijke-liefde/9200000017118027/?promo=shop-brave-new-books_202_ac-fvm-bnb-niewenopvallend-190613_B2__6_9200000017118027 ?
By the way: hoe weet je trouwens dat de schrijver geen gebruik heeft gemaakt van de ‘aangeboden redactiemogelijkheden’? We mogen niks meer uitsluiten, meneer van Essen.
Nou, ik denk dat we toch wel veilig kunnen aannemen dat er in ieder geval bij deze flaptekst geen sprake van redactioneel toezicht is geweest. En inderdaad, we moeten de auteur zelf hier buiten laten, die doet slechts wat vele anderen ook doen (soms dus zelfs met hetzelfde omslag en bijna dezelfde titel – dank voor de link, het is altijd weer absurder dan je denkt).
pom pom pom
http://boekineigenbeheer.jouwweb.nl/3-liefde-en-geweld-in
En het wordt nog absurder:
http://www.bol.com/nl/p/de-uitgeverij/9200000015051294/
Bert Bakker, neef van Bert Bakker, die schrijft over een man die een boek wil schrijven, en daarbij de lezer aanspreekt op het feit dat die ongetwijfeld ook een boek wil schrijven. Het duizelt me.
“Zal Beer ooit toekomen aan zijn baanbrekende bestseller? Dat hoef ik u niet te vertellen, u kent het probleem, dat weet u zelf wel”
Je zou bijna gaan denken dat Brave New Books een meta-ironische-cultoperatie is, en dat de gerenommeerde uitgevers van Singel Uitgevers uiterst geslepen bezig zijn – maar dan wel in een idioom van twintig jaar geleden. Ook weer een onbegrijpelijke aanbiedingstekst trouwens, met die vreemd-laconieke slotregel. En de auteur heeft er zelf al vast een vijf sterren-recensie bij gezet – onder zijn eigen naam, dat pleit dan weer wel voor hem. Maar nogmaals, het gaat me niet om deze auteurs, maar om de uitgeverijen die hier hun naam aan verbinden zonder dat ze zich geroepen voelen zich er daadwerkelijk mee te bemoeien en waarschijnlijk in de hoop dat er ooit vanzelf een Nederlandse Vijftig Tinten Grijs komt bovendrijven. Ik help het ze hopen, maar in de tussentijd zou het voor ze pleiten als ze iemand inhuurden om in ieder geval de persberichten en aanbiedingsteksten te fatsoeneren.
Volgens mij is de enige manier waarop Singel Uitgevers geld kan verdienen aan dit gedoe het geven van betaald ‘advies’ – waarmee ze een concurrent worden van een handjevol freelance redacteuren en manuscriptbeoordelaars en passant hun ziel verkopen. Het komt inderdaad over als een wanhoopsdaad. De opbrengst, zoals Shakespeare het formuleerde: “Words, words, words”
Ach – dát is het natuurlijk. De verenigde Singeluitgeverijen sturen deze teksten ongecorrigeerd de wereld in, in de hoop dat nietsvermoedende naïevelingen als ik daar verontwaardigd op reageren – zodat alle andere amateurschrijvers schrikken en voortaan voor al hun projecten deskundige redactionele bijstand gaan aanvragen. Ik ben zonder het te weten gewoon voor Singel Uitgevers aan het werk, hier. Nog even en het gerucht gaat dat ik hiervoor wordt betááld.
Laat je echt betalen, en meld je aan bij de Singel-toko, net als Thomas R en anderen! Het zal menige ijdele aspirant-schrijver wel wat waard zijn, de adviezen van Rob van Essen in de wind te kunnen slaan. ‘Die man is genomineerd voor alle prijzen.’
Hm – wie weet. Dan kan ik meteen een cursusje “Solliciteren per blogpost” geven.
Pingback: Brave New Book-prijs 2014 naar Hugo Verkley - Tzum literair weblog
Het zeepkistje
Op zondagmiddag 22 februari 2015 zit ik wat te googelen om meningen van anderen over ‘Brave New Books’ te vinden. Daarbij stuit ik op dit web-blog van Rob van Essen, geplaatst op 22 augustus 2013, meer dan een jaar geleden. Toch wil ik graag reageren.
U ziet, dat ik mijn reactie zelfs een titel heb gegeven ‘Het zeepkistje’, ik zal uitleggen waarom: Het schijnt zo te zijn, dat straatartiesten in vroegere tijden een zeepkistje neerzetten op een plein, erop gingen staan en dan hun kunsten vertoonden. Dit kon een voordracht zijn, een lied, vul maar in. Mensen die erdoor geraakt werden, bleven staan kijken en/of luisteren en deden misschien zelfs een duit in het zakje. Zo’n straatartiest hield er vanzelf mee op als hij geen publiek vond.
Is Brave New Books niet net zoiets als dat zeepkistje? Zo zou je andere POD-uitgevers ook kunnen noemen. De artiest op het zeepkistje -zal best weleens een beetje vals gezongen hebben- maar toch bleven er mensen staan kijken en luisteren. Waarschijnlijk kwamen de meeste van deze artiesten nooit in het theater terecht.
Zo vergaat het ook met veel zelf-uitgevers en POD-auteurs, ze hebben en houden een klein publiek. Zo ook mijn boekje, uitgegeven bij Free Musketeers. Nu moet ik eerlijk bekennen, dat je in het begin droomt van een wat groter publiek, dat nooit komt.
Een betaalde redacteur in de arm nemen, ideaal natuurlijk. Maar als ik naar mijn eigen boekje kijk, 50 verkocht en net zoveel weggeven, haal je dat er nooit uit. Dat weerhoudt veel van de schrijvers die via deze media uitgeven om te investeren in betaalde redactie, omdat ze eigenlijk wel beseffen dat ze nooit dat miljoenenpubliek zullen bereiken waar BNB over spreekt.
Schrijven is voor mij slechts een liefhebberij waar ik mijn creatieve ei in kwijt kan, ik heb er zelfs een cursus voor gevolgd. Zelfs deze cursus gaf de informatie: hoe moeilijk het is om bij een reguliere uitgever terecht te komen en dat deze cursus creatief schrijven daar geen garantie voor gaf
Ik denk niet dat uitgeefplatforms als BNB de echte uitgeverijen in de weg zit, het is een andere markt. Uitgeefplatformen als Brave New Books en POD-uitgeverijen zullen altijd het zeepkistje blijven..